|
2 ธันวาคม 2547 |
รถคอยก้ามารับ 8.30 น. จากโรงแรมเดินทางดูงาน เป็นไซท์งานห่างออกไปจากชานเมือง ประมาณ 60 นาที ชื่อ Sudowon Landfill เข้ามาฟังการบรรยายก่อน ที่นี่ห้องประชุมเหมือนโรงหนังเลย ที่นั่งเอนได้ จอที่เวทีกว้าง จุได้ประมาณเกือบ 200 คน ใช้คนบรรยายและต้อนรับเพียง จัดสถานที่ทำทุกอย่างเพียง 1 คน (รูปที่ 1) และพูดอังกฤษไม่ได้ คุณเฮนน่า ผู้ประสานงานจากคอยก้าต้องมาแปลเป็นภาษาอังกฤษให้เราฟัง เป็นใกล้เชิงเขาติดแม่น้ำกว้างๆ โดยบริษัทเอกชนรับสัมปทาน มีเป้าหมายให้เป็นจะทำเป็นสวนในฝัน มีพื้นที่แบ่งเป็นกลุ่มๆ หลายโครงการ มีบางโครงการปิดไซท์ไปแล้ว ออกมาจากอาคารก็โชว์ผลิตผลจากขยะ ที่เห็นอิฐบล๊อกทางเดิน (รูปที่ 2-3) ทำจากขยะรีไซเคิล เดินแล้วนุ่มเหมือนเดินบนฟองน้ำ แต่ทนทาน และแต่งเติมสีสันได้ตามใจ เราไปดูงานกำจัดน้ำเสียจากขยะก่อน เป็นสถานที่รวบรวมน้ำเสียที่มาจากแหล่งฝังกลบรอบๆ เขาใช้พลาสติกหนา รองพื้นที่ฝังขยะแต่ละชั้น แล้วรวมน้ำมากำจัดที่นี่ เริ่มจากดูผังการทำงาน (รูปที่ 4) บรรยายที่นี่สักพัก ก็ไปดูบ่อกวนน้ำจากขยะให้ตกตะกอนตามกรรมวิธี(รูปที่ 5-7) การใช้แบคทีเรียที่ใช้อากาศทำให้กลิ่นไม่ค่อยมี
(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
(7)
เมื่อออกมาจากจุดบำบัดน้ำเสียจากขยะ ก็นั่งรถต่อไปแหล่งกลบฝัง เขาฝังกลบทุกเซลทันทีที่ขยะลงครบจำนวนในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ไม่ทิ้งเป็นหลายวัน กลบด้วยดินเหนียวจากภูเขาแล้วทับด้วยพลาสติกอีกที ทำให้ไม่มีกลิ่นมาก มีอาคารวิเคราะห์กลิ่นอยู่ข้างทาง (รูปที่ 8) และต่อสายไปหลายจุดเป็นตัวเซ็นเซอร์กลิ่น (รูปที่ 9) เพื่อให้แน่ใจว่า ไม่มีกลิ่นรบกวนชาวบ้านแถวนี่ ทำให้ชาวบ้านไม่เดือดร้อน เมื่อฝังกลบเสร็จจะมีทางให้น้ำจากการสลายตัว ย่อยตัว ของขยะ ไหลรวมกันเป็นคลองเล็กๆ (รูปที่ 10) จะเห็นว่า นกทั้งกลาย (รูปที่ 11) อยู่กันอย่างสบายใจ ดูท่าจะเป็นพวกนกนางนวล เพราะอยู่ริมทะเล ส่วนไซท์เก่าหน่อย จะพบว่ามีแกสมีเทนจากการย่อยสลายขยะแบบไร้ออกซิเจน จึงต้องเจาะเป็นรู ระบายแกสออกมา (รูปที่ 12) เพื่อเผาทิ้ง แกสมีเทน ก็คือแกสที่เราใช้หุงต้มนี่แหละ แต่มันไม่มากพอจะมาเก็บขายในเชิงธุรกิจ เขาก็เผาทิ้ง โดยทำเป็นเตาสูงๆ ป้องกันการระเบิด เมื่อแกสถูกไขก๊อกออกมาก็จุดไฟเผา ที่ไม่ปล่อยทิ้ง เพราะแกสมีเทนมีกลิ่นเหม็น และมีกลิ่นเหม็นของขยะปนด้วย การเผาเป็นการกำจัดกลิ่นในตัว ขาออกมาก็ผ่านทางออก มีการนำน้ำที่ได้จากการบำบัดไปใช้รดน้ำต้นไม้ด้วย (รูปที่ 13) นอกจากนี้ ใกล้ๆ กัน มีที่ล้างรถขยะให้สะอาดก่อนออกไปรับขยะข้างนอก แต่ถ่ายแล้วรูปไม่ชัดเจนเลยไม่ได้ให้ดู
(8)
(9)
(10)
(11)
(12)
(13)
กลางวันมาทานอาหารที่คอยก้า ดีใจกันมาก เป็นบุฟเฟ่ต์ที่อร่อยถูกปากทุกคน และมีเลือกเยอะ (รูปที่ 14) สลัดต่างๆ ยังเป็นที่ถูกใจอยู่ของสาวๆ จากนั้นเราก็พักผ่อนกันโดยไปแทงสนุ๊ก ที่ชั้น 8 (รูปที่ 15) บางคนก็ไปคาราโอเกะ ห้องถัดไป ส่วนผมก็ร้องคาราโอเกะไปนิดหนึ่ง ก็ชะโงกไปหลังอาคาร เป็นเขาที่ต้นไม้ทิ้งใบเกือบหมด (รูปที่ 16) ไม่แห้ง แต่มีแต่กิ่ง ถ่ายรูปๆ บ้านเราไม่มี แล้วลงมาเดินเล่นรอไปทริปช่วงบ่าย หน้าทางออกคอยก้ามีถนนซอยออกไป มีต้นเมเปิลสีแดง สวยดี ถ่ายมาให้ดูด้วย (รูปที่ 17-18) หน้าทางเข้าคอยก้า เลยไปปากซอบ เป็นอาคารสำนักงานของ รถยนต์ เกีย (KIA) ซึ่งถูกฮุนไดซื้อกิจการไปแล้ว เลยมีทั้งสองโลโก้อยู่ กลับมาทางเข้าเป็นถนนตรงไปภูเขา (รูปที่ 19) หลังคอยก้า และมองเลยไปเป็นภูเขา Mt. Guryongsan ที่มีวัดอยู่ท่ามกลางตึกสูง (รูปที่ 20) และรูปท้ายสุดก่อนไปดูงานนอกสถานที่คืออาคาร คอยก้า ทั้งหลัง (รูปที่ 21) ซึ่งชั้นบนเป็นที่พักคล้ายโรงแรม
(14)
(15)
(16)
(17)
(18)
(19)
(19)
(20)
(21)
