|
20 พฤศจิกายน 2547 (หน้าที่ 2) |
คอง-ซัง จากเวียดนาม (รูปที่ 1) ก็น่าจะถ่ายรูปไปเยอะ แต่กว่าจะได้ เล็งนาน เลยได้รูปมาให้ดู เธอนิ่งอย่างนี้ตั้งนาน คงกลัวภาพไหวกระมัง ตอนนี้เรานั่งรถทัวร์ไปต่อประสาทโชกุน ดูเหมือนจะเรียกประสาทนิจิโอะ โชกุน คือประมาณ เจ้าเมือง โชกุนเจ้าของนิจิโอะนี้ นัยว่ามีอำนาจมากท่านหนึ่ง ปราสาทจึงซับซ้อน แม้ว่าเขาจะบอกว่าน่ากลัว แต่พวกเราบอกไม่เห็นน่ากลัว สวยดีออก นอกสุด (รูปที่ 2) อาคารซื้อบัตร อยู่ข้างนอก แต่ก็ทำใหม่เหมือนอาคารโบราณ เมื่เข้ามา ทางเข้าเป็นอาคารอย่างนี้ มีโบรชัวร์หลายภาษาให้หยิบอ่าน (รูปที่ 3-4) ถอดรองเท้าก่อนเดินเข้าไป ตรงนี้เป็นข้างนอกก่อนเข้าประสาท ระหว่างรอเพื่อนๆ เกี่ยวกับบัตรเข้าชมสถานที่ มีรูปทางเข้าบ้านให้ดู(รูปที่ 5-6) ดูขึงขังและอาลังการณ์งานสร้างดี ด้านในปลูกต้นไม้ห่างๆ ร่มรื่นดี มีพื้นที่กว้างๆ คงตั้งใจให้ดูใหญ่ (รูปที่ 7) เลยไปเป็นประตูที่ตกแต่งด้วยไม้สลักลวดลายนุ่มนวล(รูปที่ 8) เพราะเป็นประตูไปสวนดอกไม้ และฝ่ายใน
(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
(7)
(8)
ข้างใน ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูป ก็เลยขออภัยที่ไม่มีรูปให้ดู เหตุผลคือเขากลัวแสงแฟลชไปทำอันตรายภาพและวัตถุโบราณ คนจะถ่ายรูปคงต้องใช้แฟลช เพราะค่อนข้างมืด แต่มีหนังสือ ที่มีขาย ก็มีรูปภายในจากหนังสือนิดหน่อยให้ดู คงไม่คมชัดเหมือนถ่ายเอง (คลิกดูที่นี่ เพื่อดูภาพปราสาทจากหนังสือ) ข้างในมีทางหนีทีไล่ที่ซ่อนตัวของนินจา ที่ซ่อนอาวุธ หลายห้องตกแต่งเพื่อว่าราชการ แต่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ให้เห็น ไก้ด์บอกว่าสมัยนั้นไม่นิยม เพราะถือว่า ภาพวาด เป็นตัวบ่งบอกฐานะที่ดีอยู่แล้ว ทุกคนต้องนั่งกับเสื่อ
(9)
(10)
(11)
(12)
(13)
(14)
(15)
(16)
ออกมาจากข้างในฝ่ายในแล้ว มาดูอาคารภายนอกกัน อาคารสวย ประดับด้วยโลหะสีทองสุกปลั่ง เชื่อกันว่าเป็นทองจริงๆ (รูปที่ 9-10) ตรงทางเข้า มีห้องรอเข้าพบ พวกแขกจะรออยู่ในห้องรับรองที่นี่ (รูปที่11) เขามีหุ่น และใส่กระจกไว้ให้ดูผ่านเข้าไปได้ อ้อมมาข้างหลัง เป็นอาคารฝ่ายใน ที่น่าสนใจคือมีสวนญี่ปุ่นขนาดใหญ่มาก (รูปที่ 12-15) และนับว่ามีการตกแต่งได้สวยงามที่สุดแห่งหนึ่ง ซึ่งก็สวยจริงๆ สมคำอ้าง แต่กล้องของเราไม่สามารถเก็บ-ได้หมด ละอีกอย่าง ไม่ใช่ฤดูดอกไม้ ออกจะดูแห้งไปบ้าง เลยมาเป็นรั้วแบบญี่ปุ่น (รูปที่ 16) เขาจะมัดด้วยเชือกแบบนี้โดยไม่ใช้ตะปู แต่มันแข็งแรงมาเป็นร้อยๆ ปีแล้ว ออกจากประตูที่เห็นก็เจอสวนสำหรับเดินเล่นชมซากุระ เริ่มจากเมเปิ้ลที่เปลี่ยนสีเป็นสีส้ม(รูปที่ 17) ที่เราหาดูยาก แล้วก็เป็นจิงโกะ หรือแปะก๊วย (รูปที่ 18) ที่ยังไม่คอยเปลี่ยนสี แล้วก็สวนซากุระ (รูปที่ 19-21) แต่เสียดาย ไม่ใช่หน้าซากุระ เลยเห็นแต่กิ่งที่ใบเปลี่ยนเป็นสีเหลือง สีแดง แล้วร่วง ซากุระที่นี่ และส่วนใหญ่ของญี่ปุ่นจะบานช่วงหน้าร้อนของเรา คือประมาณเมษายน รูปนี้ก็ถ่ายมาให้ดูร้านข้าวกล่องที่มีคนอุดหนุนเรื่อยๆ (รูปที่ 22) พอคนน้อยลง แม่ค่าก็ออกมาจากร้าน ร้องตะโกนเรียกลูกค้า ลูกค้าก็จะแห่มาอุดหนุน เราแวะดูของที่ระลึกในร้านค้าสวัสดิการ ผมได้หนังสือมาเล่มหนึ่งคือประวัติของที่นี่ แต่เขาไม่ให้ถ่ายรูปเลยไม่ให้ดูแล้วเดินเลียบกำแพงชั้นออกมาที่จอดรถทัวร์ (รูปที่ 23-25) อาคารสวยดี เชิงชายของหลังคาก็สะดุดตา หาดูยากแล้วในยุคนี้
(17)
(18)
(19)
(20)
(21)
(22)
(23)
(24)
(25)
(วันนี้ แบ่งเป็น 4 หน้า เพื่อไม่ให้การดูรูปช้าเกินไป)
