|
3 ธันวาคม 2547 |
วันนี้นัด 8.30 ก็สายอีกตามเคย ความผิดพลาดของวันนี้ คือคอยก้าไม่ได้เอารถมารับ และโรงแรมก็ไม่ได้เตรียมการ คงเรื่องไม่ได้เตี๊ยมกัน แต่ละคนเลยไม่รู้เรื่อง โรงแรมเลยต้องหารถไปส่ง เป็นรถเก๋ง 1 คัน รถตู้อีก 1 คัน รวมผู้ประสานงานด้วย 15 คน เลยช้าไป 30 นาทีกว่า
(1)
(2)
วันนี้เรียนเรื่อง Development of New Waste Treatment Technology In Korea โดย Dr Gee-Bong HEN (รูปที่ 1) เป็นเรื่องเกี่ยวกับเทคโนโลยีใหม่ๆ ด้านการบำบัดน้ำเสีย ซึ่งพอรู้เรื่อง ไม่ค่อยจะใหม่อะไรนัก และ Environmental Policy for for Pollution Prevention โดย Dr Byung-Kook LEE (รูปที่ 2) ไม่ค่อยรู้เรื่อง วันนี้สงสัยงบกาแฟหมด ไม่มีกาแฟเลี้ยง ง่วงกันทั้งห้อง หลับกันหลายคน ช่วงทานข้าว อาจารย์เลี้ยงไอศกรีม ไม่รู้ใจดีอะไร เลือกได้ตามใจชอบ วันนี้รู้สึกอร่อยกับอาหารเกาหลีแล้ว กลางวันนี้พักถึง 13.40 น. เลยมีเวลาเดินชมสถาบัน
(3)
(4)
(5)
(6)
บ่าย13.40 น. ได้เวลาก็ไปดูงานต่อ เป็นที่บำบัดน้ำเสียแห่งหนึ่งในกรุงโซล ออกไปชานเมืองเล็กน้อย เรียกว่า Jungryang sewage treatment ที่นี่ก็ใช้คนคุ้มเช่นกับที่ผ่านๆ มา คุณพี่ท่านนี้ (รูปที่ 3) เดินมาต้อนรับ บรรยายสรุป จัดห้องประชุม เปิดไฟ เปิดแอร์ และพาชม ทุกอย่างทำเองหมด เขาทำเป็นบอร์ดอย่างที่ห์นประมาณ 6 บอร์ด ดึงเข้ามาแสดงจากซ้ายจากขวา ชะรอยจะมีคนมาดูงานมาก ไม่ต้องเปลี่ยน เราก็นั่งฟังกันอย่างนี้ (รูปที่ 4) หัวเราะกันใหญ่ เพราะพี่ท่านพูดเป็นแต่เกาหลี ฟังไม่รู้เรื่องเลย ยังดีที่คุณเฮนน่า ลี ช่วยแปลให้ จากนั้นก็ไปดูห้องควบคุม (รูปที่ 5-6) ใช้คอมพิวเตอร์ ควบคุมตามโปรแกรมการทำงาน ใช้คนประมาณกะละ 2-3 คน เท่านั้นเอง คอยดูว่ามันปกติดีหรือเปล่า เจ้าหน้าที่ที่นี่เลยน้อย
(7)
(8)
(9)
(10)
(11)
(12)
จากนั้นก็พาชมพื้นที่ ใหญ่โตมาก นับร้อยๆ ไร่ (รูปที่ 7-9) ออกแบบหลายระบบขนานกันไปตามยาว กลิ่นเบาบาง เพราะเขาใช้ระบบเติมอากาศ การย่อยสลายจึงเป็นแบบใช้ออกซิเจน ได้คาร์บอนไดออกไซด์ ซึ่งไม่มีกลิ่นเหม็น และทำได้เร็วกว่าก่อนปล่อยออกก็ผ่านเลี้ยงปลาก่อน ปลาก็ดูแข็งแรงดี (รูปที่ 10) คงสะอาดพอจะปล่อยสู่ธรรมชาติ นี่แหละครับคุณเฮนน่า ลี คนสวย(รูปที่ 10) ที่คอยแปลเป็นภาษาอังกฤษให้เรารู้เรื่อง ทั้งเก่งทั้งสวย แล้วก็มีการทดสอบน้ำแต่ละขั้นตอนให้ดูด้วย (รูปที่ 12)
(13)
(14)
(15)
(16)
(17)
(18)
(19)
ขากลับ เจอดอกไม้ (รูปที่ 13) ชื่อ Dandelion (แดนดีไลอ้อน) จำได้ว่าเคยดูการ์ตูนโดราเอมอน มีอยู่ตอนหนึ่งที่โนบิตะ ใส่แว่นตาดูพืชว่ามีชีวิต ช่วงที่ดอกแดนดีไลออนทิ้งเมล็ด(รูปที่ 14) สวยดี และจะปลิวไปตามลม และมีเมล็ดขี้ขลาดเมล็ดหนึ่งไม่ยอมทิ้งต้นแม่ไปเพราะกลัว จนแม่ต้องร้องเพลงกล่อมนอนอีกคืน ดอกนี้เลยดูคุ้นตา และสวยจนต้องใช้เลนส์มาโครเข้าไปถ่ายใกล้ๆ สัก 2 เซนติเมตร เพราะดอกเล็กนิดเดียว เราเห็นดอกไม้ชนิดนี้อยู่ทั่วไปตามทุ่งหญ้าญี่ปุ่น ผ่านไปอีกนิด มีต้นเมเปิลสีส้ม (รูปที่ 15-17) เขาปลูกใกล้ทางเดินกลับอาคารที่ควบคุม เลยถ่ายมาฝากด้วย แล้วอีกรูปก็หน้าอาคารสำนักงาน (รูปที่18 ) อากาศเย็นๆ ราว 20 องศา แล้วก็นั่งรถกลับ เวลาอยู่บนรถ เห็นข้างทาน เป็นเมเปิลสีออกแดง สวยดีเหมือนกัน อ่ะ อีกรูป (รูปที่ 19 คัดมาให้ เพราะส่วนใหญ่อยู่บนรถถ่าย ภาพเลยไม่นิ่ง)
ตอนเย็นก่อนทานข้าว ได้ลงไปห้องออกกำลังกาย ได้วิ่งสายพาน และฟิตเนส ราว 1 ชั่วโมง ที่ฟิตเนสชั้นใต้ดินของโรงแรม ค่อยมาทานอาหารเย็น เป็นข้าวผัดกุ้ง แต่จืดมาก ต้องเติมซอสถั่วเหลือง ค่อยดีขึ้น บุน-ซัง จาง-ซัน ฟาง-ซัน โตโต้-ซัง ชวนไปเดินตลานนัมเดี๊ยมบฺ เมื่อยมาก เพราะเหนื่อยมาจากฟิตเนส ของคล้ายจตุจักรบ้านเรา แต่ไม่เป็นระเบียบนัก ประมาณ แบกะดิน เป็นส่วนใหญ่ ของมีถูกบ้าง ส่วนใหญ่ไม่ถูกนัก เทียบกับบ้านเรายังแพง อีกฟากเป็นร้านรวง ยิ่งแพงไปใหญ่ เจอพี่ๆ จากมองโกเลีย อุสเบกิสถาน คาซัสถาน ที่ไปกันอีกกลุ่ม ผมได้โลชั่นขวดครึ่งลิตรมา เพราะแบบครีมตลับ ใช้ได้แค่ 2 วัน ลองใช้โลชั่นดูหน่อย บางทีขวดนี้จะได้สักสัปดาห์หนึ่ง เพราะวันอังคาร-พฤหัสจะไปเล่นสกีกันคงใช้เยอะ กลับมาเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์ออนไลน์ที่ห้อง ส่งอีเมล์ไปให้พี่ๆ วันนี้นอนราวเที่ยงคืน
