|
2 ธันวาคม 2547 หน้า 2 |
ช่วงบ่าย เราไป Yangjae Creek Park เป็นการปรัวสภาพลำน้ำกลางกรุงโซล ให้เป็นสวนสาธารณะ ที่น้ำท่วมได้ ลำน้ำนี้ยาว 3.8 กม. กว้างเฉลี่ย 150 เมตร มีอาคารที่ทำการเล็กๆ อย่างนี้ (รูปที่ 1) เราเข้ารับฟังการบรรยายก่อน (รูปที่ 2) หัวหน้าที่นี่เป็นวิศวกร พูดภาษาอังกฤษได้ดี ผู้ประสานงานอธิบายช่วยเล็กน้อย ที่นี่ ตรงกลางเป็นสายน้ำธรรมชาติ คดเคี้ยวไปมา (รูปที่ 3) กันที่ไม่ให้รุกล้ำ บรรยายเสร็จเราก็เดินดูพื้นที่ในโครงการกัน เริ่มตรงข้างๆ ที่ทำการก่อน เป็นทางลาดลงไป ใช้หญ้าท้องถิ่นปลูกคลุม โดยมีตาข่ายเชือกคลุมก่อน เป็นตัวยึดรากอีกที (รูปที่ 4) เขาบอกว่าทำให้การพังทลายของดินลดลงกว่าคลุมด้วยหญ้าเฉยๆ เยอะเลย คนงานและเจ้าหน้าที่ต่างออกมา ผิงแดด เล่นหมากรุก หมากฮอส กันข้างโครงการ ค่อยอุ่นหน่อย ดีกว่าไปนั่งในอาคาร (รูปที่ 5) ในช่วงที่รอเราฟังบรรยาย เดินตามผู้บรรยายไปดูใต้สะพานที่ไม่มีอะไรแปลกใหม่ มีเพื่อนคนหนึ่งถามว่านี่เป็นบันไดธรรมดาหรือเปล่า หลายคนก็หัวเราะ แต่ผู้บรรยายบอกว่า นี่ออกแบบให้เป็นการเติมอากาศแบบน้ำตก (รูปที่ 6) เวลาฝนลงมา จะมีบางส่วนเซาะเอาซากพืชซากสัตว์และดินโคลน การเติมอากาศจะทำให้เกิดการย่อยสลายแบบใช้ออกซิเจน ทำให้น้ำข้างล่างไม่เน่าเสีย รวมทั้งการปลูกพืชคลุมดิน ก็ลดปัญหาการเซาะดิน การพังทลายของดิน ทำให้ลดสารแขวนลอย ตะกอนต่างๆ และยังอุ้มน้ำไว้ค่อยๆ ปล่อยน้ำออกมา ก็ใสขึ้น และมีน้ำใช้ได้นาน ว๊าววว ดีจัง
(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
เดินต่อมาหน่อยก็รู้สึกว่า ตรงนี้น่าสนใจ ดูแล้วสวย แต่คิดว่าคงเป็นอะไรมากกว่าสวย ซึ่งผู้บรรยายอธิบายว่า เป็นจุดกระโดดเล่น ใหห้ผู้มาพักผ่อน ได้เพลินกับสายน้ำ ได้โดดข้ามลำธารเล็กๆ นี้ คลายเครียดดี ส่วนพื้นหินเกลี้ยง เดินเท้าเปล่า นวดเท้าดีนะ และยังช่วยเติมอากาศให้น้ำมีออกซิเจนเยอะด้วย ข้างทางนี่ก็ยังค่อยข้างเขียว (รูปที่ 8) ทั้งที่เป็นหน้าแล้ง เป็นเพราะหญ้าเหล่านี้ ดูดซับความชุ่มชื้นได้มากพอสมควรตั้งแต่หลายเดือนก่อน ทางที่เราเดินเป็นซีเมนต์คล้ายถนนลาดยาง กว้างประมาณ 1.5 เมตร แต่ช่วงข้ามลำน้ำ เป็นสะพานไม้ที่มีโครงเป็นเหล็ก (รูปที่ 9) แข็งแรง ผู้คนเลยมาวิ่งกัน เพราะน้ำที่นี่ใสสะอาด เป็นเหมือนแม่น้ำต้นน้ำเลย บางคนก็ปั่นจักรยาน (รูปที่ 10) ก็เป็นไปตามที่ตั้งใจจะเป็นสวนสาธารณะกลางเมือง
(7)
(8)
(9)
(10)
เคล็ดลับอีกอย่างในการทำน้ำให้สะอาด ก็คงจะเป็นการใช้พืชธรรมชาติ พวกอ้อ แขม ลักษณะพิเศษของพืชพวกนี้คือสามารถเติมออกซิเจนผ่านทางรากออกไปใต้ดิน หรือใต้น้ำ (รูปที่ 11-13) แถวนี้เลยทำ พรุเทียม ขึ้นมา พื้นที่ชุ่มน้ำนี้ ปลูกพวกแขมและอ้อ (หลายพันธุ์) บางส่วนปลูกบนทุ่นลอยน้ำ เพื่อเติมออกซิเจนให้ดิน และดักจับตะกอนเล็กๆ บางส่วนปลูกไว้ข้างๆ โดยจำกัดการเติมโตไม่ให้ขวางเส้นทางไหลของน้ำ
(11)
(12)
(13)
ก็ให้มากูแค่นี้เอง แต่บรรยายเสียนาน และยังมีการติดต่อสถานีโทรทัศน์มาสัมภาษณ์ และนำไปออกข่าว และทำสารคดีด้วย อาจารย์เลยส่งคนที่พูดภาษาอังกฤษคล่องและหน้าตาดี คือคามา-ซัง จากมาเลเซีย และโอกลา-ซัง จากอูสเบกิสถาน ไปถ่ายโทรทัศน์ (รูปที่ 14) ใช้เวลาไปราวครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อย พวกเราที่ไม่มีหน้าที่ ก็กลับมาก่อน เลยเก็บรูปบางรูปมาฝาก (รูปที่ 15-18)รอเข้าห้องน้ำที่มีห้องเดียว ตั้งนาน เพราะทุกคนปวดกันถ้วนหน้าเนื่องจากอากาศหนาวมาก
(14)
(15)
(16)
(17)
(18)
เดินทางผ่านเมืองมาอีกฟาก แม่น้ำ ผ่านสนามกีฬาโอลิมปิคด้วย (รูปที่ 19) รูปนี้ถ่ายจากรถ ตั้งหลายรูป ชอบรูปนี้แหละ และก็มีรูปตึกระฟ้า(รูปที่ 19) อันที่จริงเป็นตึกชื่อดัง แต่ไม่มีโอกาสถามชื่อ มาถึงที่ดูงานแหล่งที่ 3 ค่อนข้างมืดแล้ว เวลาสี่โมงกว่า เรียกว่า Cheonggyecheon Restoration เป็นที่ลงทุนหนัก ทุบทางด่วนยกระดับ ซึ่งใช้การได้ดีอยู่ เพื่อคืนลำน้ำกลางเมือง ให้ไหลดีเหมือนเดิม เนื่องจากมีปัญหาน้ำเสีย เราดูโมเดล (รูปที่ 21) ก่อน และมีการบรรยายประกอบรูปโครงการ ต้นโครงการจะเป็นศูนย์การค้าใต้ดิน มีรถไฟฟ้าผ่าน มีน้ำตกสวยๆ ซึ่งสูบน้ำผ่านท่อข้างๆ โครงการมาจากทะเลสาบปลายแม่น้ำ (รูปที่ 23) แล้วผ่านการบำบัดแบบโครงการก่อน ทำสาวนสาธารณะแคบๆ ข้างๆ สายน้ำด้วย เพื่อเป็นที่พักผ่อน หรือสวนสาธารณะด้วย มีทั้งที่ออกกำลังกาย น้ำตก น้ำพุ ที่จ๊อกกิ้ง สวนดอกไม้ ฯลฯตอนนี้เริ่มโครงการแล้ว (รูปที่ 24-25 ถ่ายจากหน้าต่าง และ) เป็นโครงการที่ใช้เงินสูงมาก เห็นบอกว่าเป็นโครงการร้อยปีม้าง... คงพูดแล่น แต่ก็ประมาณนั้น ก่อนออกมา ก็มีห้องแสดงความก้าวหน้า เป็นภาพโดยรวมโครงการ (รูปที่ 23) และภาพถ่ายแสดงเป็นรายสัปดาห์ใน 1 ปี (รูปที่ 24)
(19)
(20)
(21)
(22)
(23)
(24)
(25)
(26)
(27)
กลับโรงแรมหิวมากันเลย เกินไปกินข้าก่อนเลย ยังคงเป็นภัตตาคารจีนเช่นเคย อาหารครัวฝรั่ง (อเมริกัน - อิตาลี่) ก็น่าลองแต่ดูไม่น่าอร่อย ข้าวผัดปูก็โอเค มีซุปไข่ และตามเคย กิมจิและของดองมาก่อนเรียกน้ำย่อย ไม่ต้องเรียกก็หิวจะแย่แล้ว หลังเติมพลัง เฟ่ง-ซัน จาง-ซัน จากจีน และบุน-ซัง ก็ชวนไปเดินดูเมืองใกล้ๆ ไปกลับสัก 4 กม. ดูของ เป็นพวกเสื้อผ้าเสียเยอะ มีเสื้อกันหนาวลดราคาเยอะ ยังดูใหม่ ไม่ใช่ร้านแบบเอาของเก่ามาขาย ก็มีเพื่อนๆ ที่ไปเดินเหมือนกัน (2 หนุ่มจากมาเลเซีย) ซื้อมาบ้าง ก็สวยดี สักชั่วโมงกว่า ราว 4 ทุ่มเขาก็ปิดร้านกันไป ซื้อของกินเล็กน้อยมากินก่อนนอน จะได้อ้วน เอ๊ย! ไม่ใช่จะได้หลับฝันดี
