เดินทางกลับ ขึ้นเหนือ พยายามเก็บภาพสวยๆ ของชนบทเกาหลีมาฝากด้วย (รูปที่ 1) คล้ายๆ กับบ้านเรา แต่บ้านเราไม่ค่อยเห็นบ้านทรงไทยแล้ว ผ่านสี่แยกทางเข้าเมือง กำลังมีการเปลี่ยนตอกไม้ให้ดอกบานๆ สวยๆ มาเพิ่มเป็นเค๊กคริสต์มาสที่จะมาถึง (รูปที่ 2) คงจำได้วันที่มาวันที่ 7 ที่ทำให้เราร้องอู้หู สวย ไก้ด์ยังบอกขวามือไกลๆ (ซูมแทบไม่ทัน) เป็นห้องสมุดประชาชน (รูปที่ 3) หมู่บ้านสถาปัตยกรรมเกหลีที่อนุรักษ์ไว้ (รูปที่ 4) วัดโบราณ เก่าแก่ อันศักดิ์สิทธิ์ (รูปที่ 5) อยู่ใกล้ๆ กัน ถ่ายเกือบไม่ทันเพราะไกลบ้าง ใกล้บ้าง อันที่จริงเราจะทัวร์กันที่นี่สักชั่วโมงหนึ่ง แต่ก็ยกเลิกไป ไกด์บอกน่าเสียดายสวยมาก เราก็บอกใช่ๆ น่าเสียดายมาก อยากเที่ยวให้หมดเลย ต่ออีกสัก 2-3 วันได้ไหม ดูสิครับ จุดเก็บเงินทางด่วนยังสวยขนาดนี้ (รูปที่ 6)

(1) (2.1) (2.2) (3) (4) (5) (6) (7)

ภาพนี้เป็นภาพภายในรถครับ การเดินทางนี้ยาวนาน นับพันกิโลเมตร พอรู้สึกเซ็งกัน คุณเฮนน่า ก็สอนร้องเพลงเกาหลี ซา รัง เง แปลว่า ฉันรักเธอ แจกโน๊ตเพลง พร้อมเนื้อร้อง แสดงว่าเตรียมการมาอย่างดีเป็นเพลงเก่าแก่ยอดนิยมอมตะนิรันดร์กาล ของเกาหลีที่ร้องได้เกือบทุกคน เนื้อเพลงบรรยายถึงความเจ็บปวด เมื่อพลัดพรากจากคนที่รักโดยเขาไม่รู้ ก็หัดจนร้องกันเป็น (ตอนนั้น) ต่อด้วย คาราโอเกะ สังเกตที่จอทีวี (รูปที่ 7) เป็นจอคาราโอเกะด้วย ผลัดกันร้องมีหลายภาพษา คือ เกาหลี จีน ญี่ปุ่น อังกฤษ เวียดนาม ฟิลิปินส์ มาเลย์ แต่ไม่ยักกะมีเพลงไทย ผมเลยต้องหาเพลงฝรั่งร้อง

(8) (9) (10)

มาดูน้ำมันกันบ้าง ระหว่างทางเราเติมน้ำมันที่นี่ ชื่อปั๊ม แอลจี ซึ่งเราจะเห็นยี่ห้อนี่ในบ้านเราเป็นเครื่องใช้ไฟฟ้า มีปั๊มน้ำมันด้วย อยากให้ดูราคาน้ำมันเบนซินก่อน (รูปที่ 8) ไก้ด์ เฮนน่า บอกมีแต่เบนซิน ไม่มี 95 91 ซูปเปอร์ แกสโซฮอร์ ยุ่งยาก มีเกรดเดียว เข้าใจว่าเป็น 95 นี่เป็นราคาของปี 47 นะครับ 1,373 วอน เทียบเป็นเงินไทย ประมาณ 60 บาท ของเรายี่สิบกว่าบาทโวยจะแย่ละ แล้วมาดูสถาปัตยกรรมต่อ มันน่ารักอ่ะ ทำแบบเกาหลีๆ ดีจังเลย ปั้มต่อไป เป็นปั๊มฮุนได ดูสิ ขายน้ำมันด้วย เป็นจุดที่เราพักแห่งหนึ่ง ไก้ด์ ผู้ประสานงานโครงการน่ะครับ ซื้อโสมพร้อมดื่มมาให้ทุกคนได้ชิม บำรุงร่างกายทุกคน  คุณ เยลซิน-ซัง จากมาเลย์ (คนที่ขอผมให้เป็นลูกบุญธรรมของเขา เพราะผมหน้าตาคล้ายลูกชายเขา และผมก็เรียกว่า ปะป๊า) ก็ให้โสมผม โดยไม่ทาน นอกจากไม่ชอบแล้ว ยังอยากให้ผมบำรุงร่างกาย ดีจังเลย สดชื่นขึ้น กระฉับกระเฉงดี หายเพลีย แต่ยังง่วงอยู่ แอบหลับเป็นพักๆ  

(11) (12)

พักทานอาหารที่พักระหว่างทางคล้ายมอเตอร์เวย์ไปชลบุรีของบ้านเรา เป็นห้องอาหารใหญ่ จุคนได้กว่า 300 คน กะด้วยสายตา ผมเลือกทีโบน ตุ๋นโสม กินกับข้าว มีกิมจิด้วย เป็นอาหารชุด อร่อยดี มีโสมอ่อนเป็นหัวๆ เลย ใช้ได้ พรรคพวกเห็นน่ากินสั่งตามอีก 6 คน คอยก้าจ่าย ราคา 5,500 วอน/ชุด ประมาณ 200 บาท น้อยกว่างบ แบบว่า หิว ทานเพลิน ไม่ได้ถ่ายภาพตรงนี้มาให้ดู แต่มีข้างหลัง  (รูปที่ 11) เรียกว่า Rubber Via ฝายยางน้ำล้น เป็นเขื่อนเตี้ยๆ น้ำล้นได้ เพื่อผลักน้ำเข้าระบบบำบัดน้ำใสขึ้น ฟากโน้น คือน้ำที่นี่ไม่ได้เสีย แต่ทำให้น้ำสะอาดขึ้น คุณภาพดีขึ้นเพื่อให้สัตว์น้ำ อยู่อาศัยได้ดี ภูเขาตรงนี้สวยดี (รูปที่ 12) แถมให้อีกรูป แล้วเดินออกมาดูร้านกลางแจ้ง ด้านหน้า มีร้านขายขนมขบเคี้ยว มีที่นั่ง 8 โต๊ะสำหรับสูบบุหรี่ได้ พวกที่นิยมบุหรี่ก็ไปสุมศีรษะกันที่นั่น  ผมเดินไปตามกลิ่นปลาหมึก ของโปรด ปลาหมึกที่นี่ขนาดกว้าง 2 ฝ่ามือปิ้งขายเลยซื้อมาลองทาน และแบ่งกัน แย่งกันกินมีความสุขดี ราคา 250 วอน ประมาณ 90 บาท ถูกพอๆ บ้านเรา ดีนะ ได้มิตรภาพ ผมพบว่าการหาอะไรมาแบ่งกันทาน ได้ความรู้สึกดีๆ เยอะเลย คุณเฮนน่า ไก้ด์และผู้ประสานงานโครงการคนสวยของเรา กลับมาที่รถพร้อมพร้อมสแน็กเกาหลี ผมว่าเป็นขนมปิ้ง ทอดมากกว่า เป็นแป้งปั้นลูกกลมๆ ไส้ต่างๆ ขนาดราว 1 นิ้ว ทอดข้างนอกกรอบๆ จำชื่อไม่ได้ เป็นขนมยอดนิยมของเขา อร่อยดี

(13) (14) (15) (16) (17) (18) (19) (20) (21) (22) (23) (24) (25) (26) (27) (28) (29) (30) (31) (32)

เรามาถึงรีสอร์ทสกี ฟากคนรวย คือหลงทางมาทางด้านที่ต้องเป็นสมาชิก ไม่มีที่จอด ไม่ให้รถทัวร์ขึ้น ต้องอ้อมเสียไกล กลับมา 3 กิโลเมตร ก็เจอที่จอดที่ทางขึ้น ที่นี่มี หลายเลน (ตามรูป 13) แต่วันนี้เปิดแค่ 1 เลน เพราะหิมะไม่มาก ใช้หิมะเทียมช่วย คบจึงเยอะไปหมดเพราะเป็นต้นฤดู กะด้วยตาคร่าวๆ ประมาณ กว่า 500 คน ก็วิ่งถ่ายรูปกัน (รูปที่ 14-32) มีคนรอขึ้นกระเช้าและรถราง ขึ้นไปยอดเขาเยอะ เพื่อเล่นลงมา มีเด็กๆ เยอะ เด็กๆ ชอบหิมะกัน เพราะมันขาว มันนุ่ม แม้จะหนาวก็สนุก พวกยังไม่ขึ้นก็ปั้นตุ๊กตาหิมะ ปาหิมะกันเล่น ผมก็ไปเกลือกกลิ้ง (ไม่ให้ดู-เขิน) เอานั่งแบบเรียบร้อยหน่อยให้ดูละกัน (รูปที่ 15-16 ) บรรยากาศของการเล่น ไม่ได้เก่งกันนัก หกล้ม หกลุกคลุกคลานเสียเยอะ เราก็ลื่นกัน ทำเป็นแข็งแรง วิ่งถ่ายรูปกัน สักพักก็สั่นกัน หนาวมาก ค่ำแล้วบ่ายสามกว่า ตะวันใกล้ตก เลยไม่มีเวลาได้เล่น เดินดูกันราว 30 นาที ก็กลับ พอใจละ หลังจากนั่งรถมาเกือบ 6 ชั่วโมง (ราว 5 ชั่วโมงครึ่ง) ได้ อาจารย์ ขำกันที่เราดูตื่นเต้นที่ได้เล่นหิมะ ก็คงเหมือนฝรั่งมาบ้านเราวิ่งหาแดด อาบแดดกัน ร้อนจะตาย ก่อนกลับผมเจอมือถือแบบพับตกอยู่บนลานสกีหิมะ สวยดี แต่ก็ไมอยากเอา เจ้าของที่ทำหายจะเดือดร้อน ก็เอาไปให้อาจารย์ไปฝากประชาสัมพันธ์ประกาศหา อาจารย์ดูแปลกใจว่าทำไมเราไม่เอา (มันแปลกตรงไหน) แต่ก็ขอบคุณ นั่งรถกลับมาอีก 2 ชั่วโมงครึ่ง ถึงโรงแรม ฮอลิเดย์ อินน์ กลับมาห้องเดิม กรุงโซลวันนี้อากาศติดลบ เลยไม่มีใครออกไปไหนกัน หลังอาหารเย็นที่ภัตตาคารจีน ก็ขึ้นห้องนอนกัน ผมพยายามปิดกระเป๋าให้ลง และก็เล่นอินเทอร์เน็ตอยู่ในห้องนอน ส่งอีเมล์ แล้วรีบนอน มันเพลียกับการเดินทางมาก

 [อ่านวันนี้ หน้า 1]

[หน้าแรก] ญี่ปุ่นเดือนพฤศจิกายน วันที่ 13  14  15  16  17 18  19  20.1  20.2 ปราสาทนิโจ 20.3 21  22.1 22.2 23.1 23.2 24  25.1 25.2  26  27.1 27.2 28
เกาหลี เดือนพฤศจิกายน วันที่  28 29 30 เดือนธันวาคม วันที่ 1 2.1  2.2 3 4.1 4.2 5.1 5.2 5.3  6 7 8.1  8.2 9.1 9.1  10ใหม่! 11ใหม่!